ویروس سنسیشیال تنفسی یا بیماری RSV یک بیماری ویروسی تنفسی است، این ویروس معمولاً علائمی خفیف و شبیه سرماخوردگی ایجاد می‌کند.
این ویروس می‌تواند باعث عفونت های جدی ریه به ویژه در نوزادان، سالمندان و افرادی که مشکلات پزشکی جدی دارند بشود. ویروس سنسیشیال تنفسی از طریق سرفه و عطسه منتقل می‌شود.
تشخیص ویروس سنسیشیال تنفسی:
پزشک ممکن است با معاینه فیزیکی وبا توجه به زمانی از سال که علائم این ویروس بروز می کند به ویروس سنسیشیال تنفسی مشکوک شود. این ویروس علائمی شبیه علائم آسم در کودکان دارد.
در طول معاینه پزشک با گوشی پزشکی به ریه ها گوش می‌دهد تا خس خس سینه یا سایر صداهای غیرطبیعی را بررسی کند.
همچنین آزمایشات آزمایشگاهی و تصویربرداری معمولاً مورد نیاز نیستند. پزشکان می‌توانند به تشخیص عوارض ویروس سنسیشیال تنفسی یا رد سایر شرایطی که ممکن است باعث علائم مشابه شوند کمک کنند.
آزمایش‌ها شامل موارد زیر می‌باشد:
- برای بررسی تعداد گلبول های سفید یا جستجوی ویروس ها، باکتری ها و سایر میکروب ها از آزمایش خون استفاده می‌کنند.
- برای بررسی التهاب ریه از اشعه ایکس قفسه سینه استفاده می‌کنند.
- برای بررسی علائم ویروس از سواب ترشحات داخل دهان یا بینی استفاده می‌کنند.
- پالس اکسیمتری یک مانیتور پوست بدون درد است و برای تشخیص سطوح پایین تر از حد طبیعی اکسیژن در خون استفاده می‌کنند.
موارد گزارش شده از این ویروس که باعث عفونت های تنفسی می‌شود، در حال افزایش است، به طوری که تعداد آنها در برخی ایالت ها نزدیک به 10 برابر زمان مشابه در سال گذشته است.
علائم عفونت با ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) چیست؟
علائم عفونت RSV معمولاً حدود 4 تا 6 روز پس از عفونت شروع می‌شود. آنها عبارتند از:
- آبریزش بینی
- کاهش اشتها
- سرفه
- عطسه کردن
- تب در کودکان
- خس خس سینه
این علائم معمولاً به یکباره در مراحل ظاهر می‌شوند. در نوزادان بسیار کوچک ، تنها علائم ممکن است تحریک پذیری، کاهش فعالیت و مشکلات تنفسی باشد.
همچنین RSV می‌تواند باعث عفونت‌های شدیدتربه خصوص در افراد در معرض خطر
بشود.
این عفونت‌ها شامل برونشیولیت، التهاب راه‌های هوایی کوچک در ریه، و پنومونی، عفونت ریه‌ها هستند.
ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) چگونه منتقل می‌شود؟
ویروس RSV از فردی به فرد دیگر از طریق:
- هوا با سرفه و عطسه
- تماس مستقیم، مانند بوسیدن صورت کودک مبتلا به RSV
- لمس یک شی یا سطحی که ویروس روی آن وجود دارد، سپس دست زدن به دهان، بینی یا چشم‌ها قبل از شستن دست‌ها.
افرادی که عفونت RSV دارند معمولاً برای 3 تا 8 روز مسری هستند. اما گاهی اوقات نوزادان و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند می‌توانند ویروس را تا 4 هفته ادامه دهند.
چه کسانی در معرض خطر عفونت‌های ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) هستند؟
RSV می تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد. اما در کودکان کوچک بسیار شایع است. تقریباً همه کودکان در سن 2 سالگی به RSV آلوده می‌شوند. در ایالات متحده، عفونت RSV معمولاً در پاییز، زمستان یا بهار رخ می‌دهد.
برخی افراد در معرض خطر ابتلا به عفونت شدید RSV هستند:
- نوزادان
- بزرگسالان مسن تر، به ویژه آنهایی که 65 سال و بالاتر دارند
- افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن پزشکی مانند بیماری قلبی یا ریوی
- افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند.
درمان ویروس سنسیشیال تنفسی:
درمان ویروس سنسیشیال تنفسی عموماً شامل اقدامات خودمراقبتی است. در صورت بروز علائم شدید ممکن است نیاز به مراقبت‌های بیمارستانی داشته باشید.
پزشک شما ممکن است یک داروی بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول، سایرین) را برای کاهش تب توصیه کند. (هرگز به کودک آسپرین ندهید.)
با استفاده از قطره نمک بینی و ساکشن به رفع گرفتگی بینی کمک کنید. در صورت وجود عارضه باکتریایی مانند ذات الریه باکتریایی، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کند.
کودک خود را تا حد امکان راحت و در آرامش نگه دارید. به کودک خود مایعات فراوان بدهید و مراقب علائم از دست دادن مایعات بدن باشید، این علائم عبارت‌اند از: خشکی دهان، ادرار کم یا بدون خروجی ادرار، گود افتادگی زیر چشم‌ها، و گیجی یا خواب آلودگی شدید.
خودمراقبتی:
امکان دارد نتوانید طول دوره نقاهت عفونت ویروس سنسیشیال تنفسی را کوتاه کنید. اما با انجام کار‌هایی می توانید سعی کنید برخی از علائم و نشانه‌ها را کاهش دهید.
اگر کودک شما مبتلا به RSV است، تمام تلاش خود را برای آرام کردن یا پرت کردن حواس او انجام دهید، کودک را در آغوش بگیرید، کتاب بخوانید یا یک بازی آرام انجام دهید.
سایر نکات برای تسکین علائم عبارتند از:
هوای مرطوب برای تنفس ایجاد کنید. اتاق را گرم نگه دارید اما بیش از حد گرم نکنید.
اگر هوا خشک است، یک مرطوب کننده یا بخارساز با مه خنک می‌تواند هوا را مرطوب کرده و به کاهش احتقان و سرفه کمک کند.
حتماً رطوبت ساز را تمیز نگه دارید تا از رشد باکتری ها و کپک ها جلوگیری کنید. مایعات بنوشید. به شیردهی یا شیر دادن به نوزاد خود مانند همیشه ادامه دهید.
برای کودکان بزرگتر و بزرگسالان، یک منبع ثابت آب خنک در کنار تخت نگه دارید. به کودکان خود مایعات گرم مانند سوپ بدهید که ممکن است به شل شدن ترشحات غلیظ کمک کند.
قطره‌های بینی نمکی را امتحان کنید. قطره‌های نمکی بدون نسخه روشی مطمئن و موثر برای کاهش احتقان، حتی برای کودکان خردسال است. حتما توصیه های پزشک و دستورالعمل های روی محصول را بخوانید.
از مسکن های بدون نسخه استفاده کنید. مسکن‌های بدون نسخه (OTC) مانند استامینوفن (تیلنول، سایرین) ممکن است به کاهش تب و تسکین گلودرد کمک کنند. از پزشک خود بخواهید که دوز مناسبی را برای سن کودکتان تعیین کند.
همچنین از دود سیگار دوری کنید، دود سیگار می تواند علائم را تشدید کند.
مراقبت‌های بیمارستانی:
اگر عفونت RSV شدید باشد، ممکن است بستری در بیمارستان ضروری باشد. درمان ويروس سنسیشیال تنفسی در بیمارستان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- مایعات داخل وریدی (IV)
- اکسیژن مرطوب شده
- یک دستگاه تنفس (تهویه مکانیکی)، در موارد نادرثابت شده است که یک استنشاق (گشادکننده برونش) یا استروئیدها در درمان عفونت RSV مفید نیستند.
تست ویروس سنسیشیال تنفسی چگونه انجام می‌شود؟
RSV به روش های مختلف توسط پزشکان عمومی و پزشکان بخش اورژانس تشخیص داده می شود. تشخیص ویروس را می توان با PCR یا آزمایش خون تایید کرد.
برخی از پزشکان چندین ویروس را آزمایش می کنند و ممکن است نتایج آزمایش RSV، آنفولانزا و COVID-19 را همزمان برای شما ارسال کنند.
دو راه برای آزمایش ویروس وجود دارد، یکی از این روش ها گرفتن سواب بینی یا شستشوی بینی و فرستادن آن برای آزمایش PCR، درست مانند ویروس کووید، و این بسیار دقیق است. راه دیگر گرفتن نمونه خون و جست‌وجوی تکه‌های کوچک ویروس در آن است.
کلام آخر:
اگر بیماری ویروس سنسیشیال تنفسی را گرفتید، در خانه بمانید، استراحت کنید، مايعات فراوان استفاده کنید، و از دیگران دور کنید تا بیماری به افراد دیگر منتقل نشود. اگر علائم شدیدی داشتید حتما به پزشک خود مراجعه کنید.